kaç gece çığlıklarınızla uyudum,
kaç sabah rüyalarım yakamda uyandım, bilmeyeceksiniz.
siyah gecelerinizden kaçıyordum
on bir otuz beş trenlerinde yer yoktu
karanlık adamlarla tanıştım
adımı öpüş izni gibi bahşettiğim kadınlarınızla
köprülerde bir damla yaş akıttım
beyaz ve siyahın ayrıklığına.
suyu yoruyordu ya gözleri
en üst satırlarlarla adını haykırdım
bir yalnız adamdı kovalayan beni
bir yalnız ayrılık gözleri.
ölümüm olmuştu artık bütün mısralar
bir yudum ekşi şarap gibi boğazlarınızda gezindim
siz adımı bilmeden.
