23.10.2012

devrim karşı adalardan gelecek

lodos rüzgarlarıyla

martıların ağızlarındaki bayat simitlerle gelecek

devrim karşı adalardan gelecek

tozu dumana karışmamış türkülerle

göğün yarıldığı bir günde gelecek

devrim gelecek ey devrim

yarasa' nın 21 şiiri / ahmet erhan

ışık doyurgan' a

1

ölüm rengine bürünmüş

bir ahmet erhan portresi gibi 

dolaştım kendi kıyılarımda

yalnızlığı çileden çıkaracak kadar yalnızdım

elimi düğümlediğim ayağımla

bir çağdaş ve müslim olarak 

kendime sığındım

yenilgim de bu kadardı

boğulmalarım da...

2

bütün aşklarım çoğul çıktı

neden ve nasılsa

bir sevenimi aradım

o derin ücralarda. yoktu.

konuştular. onlar hep konuşurlar

çoktular

kum tıkadım kulaklarıma

bütün aşklarımı yalnız bıraktım

kendi çoğulluğumda...

3

şimdi tekil bir yaban gibi

dolanıp duruyorum yollarda

yok ki sevenim

var mı sevenim

çoktan gömüldüğüm o uçurumda

ışık kusarak bekledim

alkolün verdiği ayazda

sanki. yoktum. bir hiçtim.

4

yalnızlığımla vardım

denizimin kıyıları hep çoğuldu

kendimdim. o kadardım.

tedbil gezdim ölümün uçurumlarında

çoktum. o kadardım.

dizüstü oturup denizime baktım

ayna değildi. azı yok bir suydu

yalnızlığımla vardım.

5

ışığım beni bıraktı artık

ateşböcekleri topladım karanlığıma

6

aklımı bir toplasam

bitecek son isyan. ne?

yenilenler bilir: var mısın, yok musun

sorusu hep bellidir, yanıtı yoktur

ölümüne bağırıyorum:

- gelecek isyan! gelecek isyan!

7

yenilgime bir insansam

çağdaş ve devrimci olarak

gün ışığı görürdüm, sevgili dünya

her şey çünkü bir içim su

ve denizse bir cigara içimi uzaklığında.

8

sanki hayatın dipnot evresindeyim

ve ne çok yaşlıyım

kuru otlar fışkırıyor her yanımdan...

bir elimde ateşi, bir elimde suyu tutsam.

9

her ölüm kendini bekler 

bir yarasanın ömrü kadar yaşadım

- sahi, bir yarasa ne kadar yaşar?

10

ışığım söndü. kalbim dindi.

bir anka masalıydı yaşadığım

sondum, sonuncuydum

yalnızlık ancak bu kadar taşardı,

fışkırırdı bazan, öyleydi

ve usulca akardı kalbimden...

olsa olsa ömrümle yaşıttı.

11

beni yalnızlığımla vurdular o gece vakti

kalbimi suyla yudular o gece vakti

öldüğümü bile söylemediler

bedenime sözüm vardı bir şafak üzre

alnımı kumla ovdular o gece vakti

12

teninde ışıyan bir ışık çiçeği

bu kadar yoracağını bilmezdim

sevgilim... benimle yıka ellerinii

13

mesela, alfabenin 14. harfinde ölmek

yarım kalmış bir ansiklopedinin sayfalarında kalmak...

adamın,

kendini kıran bir dal kadar yalnızım...

14

ne kadarsan öyle gel

kabulüm

sayım suyum çok.

15

ben öleyim ücralarda

ey şehir uleması

siz tıpış tıpış yaşayın!

16

ada' da şehirli bir yarasayım

günyüzü görmemiş ömrüm hep derinlere kaçıyor

kalemim gitgide sararıyor.

17

yalnızı ve yazığıyım bu dünyanın

mağrur bir komutan kadar mazurum

18

ellerime söz geçirmekten caydım

yalnızlığımın beş bin nüsha kopyasını çıkardım

19

tanrım, çayı demledim...

daha önce hiç bu kadar ölmememiştim.

20

erhan gidiyor, haydi bakalım

iyi de, yalnızlık yerinde duruyor, ölüm, acı...

bari ben yazdığımla kalayım.

21

ey, yarasa

ölüm

yarasın sana! 

cunda adası

temmuz , 1996

buraya park etmeyin beyim milletvekilleri için ayrıldı

1

eflatun gecelerde tanıdım seni

kıskıvrak yağmurda tuttun ellerimi

oysa zifir karanlıkta sandala binip giden de bendim aslında

2

bir mentollü sigara daha içmek istedim

uzattın ellerini buzul mavisi gecelerde

keşke dedim içimden bunların yanında bir de mızıkan olsun diye

3

bu çaresiz gece yarısı sürgününde

dudaklarıma kazıdığın zifiri

bir çırpıda emecek kadar yalnızdım kuru yük istasyonlarında

4
kim yazmıştı bu küstah şiirleri
göl kıyısındaki sabah yürüyüşümde
yunus sandallar karşısındaki taşlığa kim savurmuştu

edip cansever için; gökanlam 13

bir tek sen kaldın ey buzul mavi

kese kağıtlarının cani hışırtısı

şarabım bardaklarda

kumsalda ayak izlerim kaldı

üflenmemiş nefesler 

balkonda kuru kayısılar

terliklerimde asfalt izi kaldı

ey gökyüzünün tembeli

sanadır söylenen bu marşlar

parıltılı saç tokaları

sanadır yağmurdan sonra kokan

fukara çocuklarının göz yaşları

bir zeytin dalı yetti bana

o'hara şiirlerindeki ezik çarşamba günleri

mentollü sigaralardaki acılar

tenime batan zil sesleri

yettiniz artık

ayaklarıma yapışan sokak çocukları

dişlerinizdeki sarılıklar yetti bana