21.05.2020

dört şiir



1
ne zaman 
               sessiz bir siyah örse gece
binbir ses gelir peşinden,
uzak ve yabancı 
belki biraz yalnız
               bir neşe dolar,
gündüzün yerini kapma telaşıyla.


2
karanlık yolları kesinleşmiş,
bir mahçup yüzüm 
onca yıla,
onca söze…
               - nedendir kendimde uğraşım,
                 oysa, 
                 yaşanacak tek bir gün varken?


3
dilden düşmüş bir sözüm,
ayrık dudaklarda yeniden
               nefes olmayı bekleyen…


4
neden durmuyor,
içimde büyüyüp
               büyüyüp yeniden tazeleniyor?
neden dolanıyor,
olur olmaz anlarımda
               tebessümü, bir kanca gibi boynuma?

16.05.2020

iki şiir




1
belki,
bir gün son bulur,
içimde akıp duran 
bu zehir...

belki biter,
uyandığımda 
yüzüm güler...


2
ve işte
sessizlik...
her şeyden sonra
her şeyle
ve ortasında her şeyin;
     gürültünün,
     kavganın
     ve kalabalığın
hatta göz yaşının
ortasında dikilmiş,
öylece duruyor
işte, sessizlik...

yansıma




sen hiç,
aynaya daha hızlı bakmaya
çalıştın mı, kendinden?
ya da 
tuttun mu hiç nefesini
kendinden daha derinde?

bir kırlangıcın sesiyle 
yardım geçtim 
yarı mavi bir göğün ortasından,
büsbütün yeni bir kıvılcım olmaya
heveslendim,
yenildim belki,
soğuk bir suyun yakınında…

oysa, 
salt bir ruhtum söylenen,
bir şairin yakasında…

12.05.2020

döngü



annem’ e…

kalbin ve kalbim
          karşı karşıya
atar sevinciyle bir çocuğun
sakınarak büyüttüğün
nice huzursuzluktan .
ve kalbin,
         kalbimdir,
bir bütünlüğün içerisinde
yaralarınla,
         katıp durduğum
         kendi yaralarıma.