göz kapağı, hamdi, müzeyyen

1

yorgun bir göz kapağı hasretim,

            yorgun bir göz kapakçığı; kırmızıya daha yakın sarıdan.

tersine dönük bir göz kapağı; çaldığım hamdi’ den,

            bir göz kapağı çarpıntısı şimdi kalbim.

mordan çaldılar geceleri siyaha boyamak için;

            paris’ ten, napoli’ ye, babil’ e…

hamdi’ nin telsizinde polis anonsları;

            “3245 merkez: 27 yaşında bir göz kapağı bulunmuştur, umarsız titriyor, bilginize.”

2

karanlık bir göz kapağı ensesinde,

az kalsın indireceklerdi üçüncü sokakta,

hamdi’ nin yazıhanesinden sonraki ilk sokakta,

            müzeyyen’ in evinin üç arka sokağında,

bir lambası titreyen sokakta indireceklerdi.

3

kahrolası bu müzeyyen,

evinin kapısında ölecektim, çok az kalmıştı.

ağzım, gözüm ölesiye kapalıydı,

ölesiye kan kusuyordum gözlerimden,

eski bir şarkının öfkesiyle kusuyordum sanki yitip giden benliğime…

kahrolası bu müzeyyen,

bir vakit açmadı göğüslerini bana,

hani pek üşümüştüm, karda kalmıştım bir başıma,

haydarpaşa’ dan çalınmıştım, hani yağmur bir sonbahar tütüyordu…

kahroldum, kahrolası müzeyyen’ in kahrına,

pek korkak atıyordu kirpiklerim,

tırnaklarımdan izler kalmıştı boynunda.

bir ağustos hızıyla kaçıyordum kollarından,

karanlık şiirleri kovalayan bir ozandım güya şehir kafelerinde.

kahrolası bu müzeyyen,

bir kahve acısı gibi takılıyor boğazıma,

hani kilosu günlüğümden fazla.

bir vakit evinin kapısında öldüm,

sesimden tanıdı gene de açmadı orospu.