francis bacon - van gogh
çizgiler uzun, asfalt ağır,
güneşi kapatmış bulutlar,
göğün rengi maviden biraz bozuk...
denizin dalgaları hırçın,
kıyıdaki taşların sesleri kulaklarımda,
camdan yansıyor yanmış yüzüm…
ufuk çizgisi düşük,
birkaç taka dalgalara ağ salmış,
gün ışığı bulutları deliyor,
yüzü denize düşüyor…
…
az sonra ben, yağmurda,
ağır bir sancıyla yol kenarında,
ben üşümüş, yorgun, ben; on sekiz,
hayallerim boğazıma düğümlenmiş,
korkak ve fevkalade riyakar; ben.
…
işte, ikinci kavşak ve yeniden, ben;
öksürüklü aksırıklı bir türkünün ortasında,
bozulmuş yol kenarında bir şerit boyacısı,
elimde en ucuzundan bir fırça,
ayrık şeritleri boyuyorum sarıya.
