ne mızıkam kaldı dudaklarımda
ne de şiirlerim, hani sana okudum sabaha karşıları.
haritada sevmediğim yerler de var artık
oysa birer kere gittim hepsine.
güneş geçen sene de bu saatlerde battı
unuttuğumu sanma, o günü dört gözle bekledim.
ağaca konan kargalarda bile biraz sen varsın
bir ceviz kırma telaşı almış başını gidiyor.
holden ise iyice sersemleşti
ne ayakları tutar ne de sözleri.
duyuyor musun bu eski unutuldu unutulacak savaş nidasını
sessiz ol, başımı göğsüne yaslayacağım.
bir öpüş izni uzaklığında şimdi elmacık kemiklerim
sabaha karşıları öp beni.
karlar da yağmasın artık
zamanında saçlarında erimediler mi?
---
son dört gündür rüyalarımdasın
birinde doğu avrupa' ya uğurladım seni
aklımdan neler geçmedi neler...
uyandım, sabah beş,
nem, iş, stres, anksiyete ve sen,
gözlerinde çocuk düşleriyle bakıyorsun.
günaydın...
