eskiden eylül

 

eskiden eylül
yazın sonuna kalmış
            bir gün
eskiden bugün
yarım bir şarkı unutkanlığında
sımsıcak -sandığım- bir kolda
eskiden eylül
eskiden bugün
bütün bir tuzu katıp yaralarına
bir parça da yarına
katıp katıp aklımı
bir daha ve bir daha
acı bir gülümsemeyle kalbine
eskiden eylül
eskiden bir gün

...
bilmeden kendi zamanımı
çekiştirip dururken yakamdan
kirli -sandığım- bir aynada
öfkeler kusarken kendime
-öylesine- eylül’ e
bilmeden zamanımı
ve yabancı bir şehirde
-yanıldığım- bir kalpte
eskiden eylül
eskiden  bugün
            eskiyen o gün…