döşeklerdeki kadınlar

gülünce tanırlarmış beni
            öyle dediler
bir taş sokağın soğuğunda
hani parasız ve yalancıydım
kirpik kirpik kurnaz
            ve biraz namussuz.
 
gülünce tanırlarmış beni
            öyle söylediler
taştan bir evin
            sımsıcak odalarında
            yere serili döşeklere
            sarılmış birkaç kadın
eski sevgi nöbetlerimden habersizdiler
            habersiz gibi de haberdardım
            ben her halimden.
 
döşekten avuçlarıma değen sıcakları
            böyle kandırdım
gülüşümden izler çalıp
başka yalan ve parasızlığımla
bir eylül gecesi
ölesiye ıslaktım
            ve namussuz.