dalga 1-2-3

emile nolde-herbstmeer xii

1
taptaze bir köpük gibi kıyılarıma vurup

burnumdan içeri sade bir nefesle 

uzanan bir suyun yalnızlığı

ve serinliğiyle

kal yanımda 

büyük bir dalgadan habersiz 

hatta yorgun, göz bebeklerinde

küçük bir çocuğun yaşama sevinciyle

belki, korkar gibi yalnızlıktan

ve herkesten
isterken sevmeyi -istemeden-

tutup elimden bir köpük yarasıyla kal,

öyle serin sulardan gelmiş,

ayak uçlarımda dimdik 

ve isyankar bir çocuğun gözyaşlarıyla

umutsuz ve umutla yeniden doğarken yarına
öfkeyle büyütüp geçmişi…

böyle kal, 

kıyısından izlediğim dalgaların beyazında

benden uzak, limanımdan

ve bana kısık gözle baktıran bir güneş parıltısında,

-öyle bütün limanlarımdan uzak-

açıkta

yabancı bir gemi güvertesine vururken dalgalarını,

öyle uzak kal, 

belki gece yarısı…

2
karşı adanın dibinde yalnız bir dalga edasıyla

suratı mahcup 

gözleri heyecansız ve yorgun 

hem de titretir gibi sesini, korkmuş.

/

bir dalganın içerisinde mahsur

ve öylesine isyankar ki içimiz

can çekişen umursamaz yarınlara tedbirsiz,

bir çocuk edasıyla karşı adadan

bana el sallıyor…

3

gördün,

ümidi ve yenilgiyi sevgide

ve tattın sevincini bir kadının

paylaşırken onunla atan bir kalbin heyecanını

ve yenildin

yeni bir limanda sabırsız,

öylesine kendinden uzak 

yenildin,

herkesten ayrı gayrı

tüm renklerden müşkül

uzak bir kumsalda 

denizden tuzlar çalarak…