büyük kan ödlekliklerinde titriyor adımları kalbimin,
zehrimin o zehre bulanan ellerinde.
yabancısıyımdır kadınlarının marsilya’ nın
yabancısı ödlek kan tutuşlarının
kollarında zenci kollarının…
sanıyorum ki,
büyüktür yıkımları o kentlerin,
zavallısı muhteris çocuk düşlerinin.
tümünden panayıra bulandı göğüslerim,
tümünden on beş frank korkalığındadır kalbim
en olmadık anlarda tekliyor…
nefretim mahzun sevdalara mı yenilişim,
yoksa sabahlara mı bulanışı şiirlerimin
hangi kadın adı uyuyor şimdi yanıbaşımda?
neden sabahlara dolaşıyor isimleri
o bildiğim üstü çizik satılarımdan
kaçıp kaçıp bana koşuyor…
öfkesinde o köpüklü aynalarının,
kasım' ın ıslığından kaçar gibi
bütün bir şehri peşime takıyorum.
işte, yalanlarım en büyük yalanları inananların
sabahlara karşıları bir çocuk haykırıyor içimi
sesine sarılıp sarılıp öfkeleniyorum...
